Relacja z  obozu  HAL 2023
Obóz Totalnej Porażki

Relacje czas zacząć. 

Warto będzie tutaj zajrzeć częściej.

Po obiedzie cisza poobiednia w myśl hasła - pół godzinki dla słoninki. Było nie 30 a 45 minut leniuchowania i zaraz ochoczo zabieramy się do dalszej pracy. Nie pomyliłem się pisząc ochoczo gdyż  obiecałem, że jak namioty będą stać to idziemy na przywitanie z morzem. Tak się stało, więc wkrótce ruszymy na plażę.
Po kolacji, tutaj znowu "szwedzki stół", idziemy na plażę na przywitanie morza i na zachód słońca. Morze przywitaliśmy godnie lecz słońce nas wykiwało gdyż zamiast ładnego zachodu słońce schowało się za chmury. Wszyscy  i tak w wodzie siedzieli i ciężko z niej było nam wyjść. Jak na Bałtyk to woda ciepła, choć mało przejżysta.

Ostatni dzień kwaterki

8.00 pobudka, 8.20 gimnastyka, 9.00 śniadanie. To taki typowy kwaterkowy dzień. 

Wg. planu, a w praktyce to z  takim 30  minutowym średnio planowanym opóźnieniem ,  wszyscy razem ruszyli do lasu do walki z namiotami, rurkami i materacami. Jest szansa, że dzisiaj obozy dwa będą gotowe na przyjęcie  swoich harcerzy.

Z przerwami na posiłki, naprawdę "kwaterkowicze" wykonali kawał solidnej i bardzo potrzebnej roboty. Najważniejsze obiekty i urządzenia obozowe stoją. Nie zrobiliśmy wszystkiego celowo. W końcu ci co przyjadą niech też  coś od siebie dadzą.
Wieczorem młodzież zebrała się w namiocie i tam mieli swoje chwile szczerości, wyzwań i coś tam jeszcze. Nie byłem tam z nimi, więc tak do końca nie jestem w temacie.
Na koniec ciężkiego dnia, na koniec ciężkiego dnia (to fragment szanty)dnia  ważne przedsięwzięcie. Poszukiwanie kleszczy na sobie i na innych. Niestety, ale znalazło się ich trochę i nie wiedzieć czemu w większości przytuliły się do dziewczyn.
Na tym kończymy kwaterkę. Jutro z samego rana szykujemy komitet powitalny dla przyjezdnych.
Dobranoc.

Zrelacjonował dh Mirek.
Od jutra chyba ktoś mnie zastąpi. 

A teraz właściwy obóz

Trzeci dzień, to już wtorek.

Skoro się rzekło, że relacja będzie to musi być, choć dzisiaj jest już jutro.

Pobudka rankiem  o 7.45 i tym razem nasza oboźna nie zaspała. Sprawnie przeprowadziła gimnastykę, nadzorowała mycie, porządki oraz zaprowadziła obóz na śniadanie. Jak to fajnie mieć taką super oboźną, aż czasem się zastanawiam czy kadra już nie młodzieżowa jeszcze jest cokolwiek potrzebna. OK, już wracam do relacji.
Dzisiaj pierwszy apel drużyny na obozowym wyjeździe. Flaga narodowa zawisła nad naszymi głowami, a i brama poszybowała do góry. Z tym poszybowaniem to tak z przymrużeniem oka, bo ruszyła do góry jakieś 1,5m. Tak, tak, w tym roku bramę mamy ruchomą i jest w dwóch położeniach. Nocą jest na dole a w dzień na górze.
Czas na zajęcia tematyczne a tu znowu niemiła niespodzianka. Z przyczyn niezrozumiałych nie da się odtworzyć pierwszego odcinka serialu Obóz Totalnej Porażki. Przez dobrą chwilę ćwiczymy harcerskie piosenki, aż w końcu udało się uruchomić serial. Teraz już kojarzymy postacie w tej bajce i swoją postać na obozie OTP. To oczywiście skrót od nazwy obozu. Do obiadu czasu dużo nie pozostało więc zajmujemy się  sprawnościami harcerskimi. Każdy sobie coś wybrał do realizacji jeszcze na naszym obozie.

Cisza poobiednia poprzedziła  ważne wydarzenie  dla naszych harcerzy.  Korzystając z chwilowej poprawy pogody kadra przygotowała Obozowy Chrzest.  Był spacer po szyszkach,  mikstura do spróbowania a na samym końcu każdy stanął przed obliczem Neptuna. No może nie stanął, a raczej położył się przed nim. Woda morska obmywała  ubrudzone nieco błotkiem ciała  i w takiej scenerii każdy otrzymał swoje nowe imię..
Ledwo co wróciliśmy do obozu to zaczyna padać. No cóż, tutaj to już norma. Nam to nie przeszkadza i  mamy szamponiadę.  Teraz już czyści, wypachnieni i wykąpani idziemy na kiełbasiane ognisko, po którym już pachniemy zdecydowanie inaczej.
Opuszczenie  flagi i  obozowej bramy poprzedziło ogłoszenie ciszy nocnej czyli capsztyku. Idziemy spać bo jutro czekają kolejne przygody.
Relacja - dh Mirek

To już szósty dzień obozu 

O rutynowych czynnościach pisać tu nie będę, bo były podobne do poprzednich. Może tylko apel był nieco inny, bo rozkaz czytała dh Ania. To jest efekt nocnych podchodów gdzie nasza dh. Zuzia trafiła w niewolę w sąsiednim obozie. Za to po  apelu  harcerze i harcerki szykują się do najważniejszego dnia w ich dotychczasowym życiu czyli do ślubów.  Śluby oczywiście prowadzone  na wesoło. Dziewczyny zwinnie naszykowały wianki a przyszli żonkosie  dostojne cylindry dżentelmena.  Podczas naszego ślubu nie zabrakło obozowej przysięgi małżeńskiej składanej na plaży w blasku słońca w obecności licznych gapiów.  Impreza zakończyła się wspólną kąpielom pod czujnym okiem ratownika i obozowego księdza. W tej roli wystąpiła dh. Zuzia. Poszło jej super, bo reklamacji nie widziałem a o rozwód nikt nie pytał.

Po kolacji czas na wesele. Zaprosiliśmy na nie pozostałe nasze podobozy. Tak wiec w naszych progach zameldowała się zuchowa gromada oraz Harcerze Starsi od dh. Wojtka. Zabawa trwała i trwała, i trwała by dłużej, ale czas na capsztyk który ogłosiła dh. Bożenka, wyręczając w tym naszą oboźną.

Wkrótce wszyscy znaleźli się w śpiworkach. Tym razem, żaden wąż czy inna jaszczurka nie zechciała harcerskiego towarzystwa.
Dobranoc - życzy dh Mirek czyli ja.
|

Na ciszy poobiedniej stało się coś niewyobrażalnego. Nasze maleństwa nie tylko wyrosły , ale i się rozmnożyły z trzech do prawie trzydziestu zuchów, którymi przychodzi się nam  zajmować. Dobrze, że nie wołają o kieszonkowe.  Po ciszy zuszki pomaszerowały do swoich rewirów a nasi harcerze zaczynają budowlę pałaców z gałęzi, mchu i paproci. Nie wsztstkie apartamenty dorównywały hotelom Gołębiowski, ale też nie wszyscy harcerze  wybrali nockę w szałasach.  Grupa nieliczna, ale śliczna zostaje w pobliskim zagajniku. Dla poprawienia bojowego nastroju pozostali zebrali dla nich menażkę jagód aa dh Mirek zafundował im kubek lodów Grycjan. Teraz to już na bank zostają do rana w lesie. Oczywiście pod nadzorem.
Na ściągnięcie flagi ściągneliśmy wszystkich. Potem to już tylko umycie się i dokładnie o 22.00 ogłoszona została cisza nocna. Śpimy bo jutro szykuje się  kolejny dzień pełen wrażeń. Takie są prognozy. 

10 lipca i dziewiąty dzień obozu

Dzisiaj dzień bitewny. Po śniadaniu  bitwa wodna na plaży. Zasady dość proste - magazyn amunicyjny, czyli balony z H2O w jednym miejscu oraz w drugim  VIP którego trzeba chronić. Jest jeszcze drugi VIP, to ten przeciwnika którego trzeba balonem trafić. Obrońcy biorą balony "na klatę"
a napastnicy celują w VIPa. Rezultat pojedynku to remis a wszyscy mokrzy i utytłani w piasku. Był powód aby zanurzyć się w Bałtyku.

Po obiedzie bitwa lądowa. Za przeciwnika posłużyły tarcze i balony a nasi harcerze strzelali do nich z karabinu i z pistoletu. I karabin i pistolet był na kulki więc tak jak było w planie zero strat po naszej stronie a po drugiej stronie trup kładł się gęsto.

Za to pod wieczór siadamy przy ognisku, no tak po prawdzie to przy  świeczce obudowanej stosem ogniskowym,  i  przedstawiamy  swoją postać i swój strój.  Dzieciaki  przeszły same siebie. Ciekawe opowiadania i wiele strojów jest super. Do tego kilka piosenek, w tym nasza piosenka obozowa i piosenka o naszym obozie. Tak, to nie pomyłka bo obóz OTP ma dwa hiciory.
Przed spaniem myjemy tylko ząbki bo kąpiel była i w morzu i pod prysznicem. 

Teraz trzeba szykować się na wartę ze wzmożoną czujnością, gdyż pokątnie dowiadujemy się, że wodniakom zza płoty podobają się nasze proporce i szykują się je "podharcerzyć".

11 lipca i dziesiąty dzień obozu

Dzisiejszy dzień to dzień muzyczny lub śpiewaka, jak kto woli.  Od samej pobudki wszystko na śpiewająco.  Gimnastyka też inna niż ta co ją mamy na co dzień. Może się przyjmie.

Apel, gdzie komendy i meldunki są śpiewane, był bardzo wesoły i harcerze nieźle się bawili. Zaprezentowane zostały różne style muzyczne, od wersji kościelnej, poprzez hip hop a na ariach operowych skończywszy.

Dalsza część dnia to Harcerski Mam Talent. Właściwie wszyscy mogli wygrać, bo przedstawili mega interesujące występy. Niestety zwycięzca może być tylko jeden i został nim ..... jutro na apelu ogłosimy. 

Prosto z obiadu wskakujemy do busika i ruszamy do parku linowego. Ledwo ruszyliśmy a już byliśmy na miejscu. Park jaki jest każdy widzi, ale oprócz dwójki naszych harcerzy to wszyscy zdecydowali się naśladować Tarzana. Z dwójką chłopaków poszedłem za to na nadmorską zjeżdżalnię. Reklamowana jest jako największa na plaży w Jarosławcu. No tak, największa, bo jedyna.  Też było fajnie bo woda ciepła i mało ludzi.

Powrót  na pieszo do obozu był nieco męczący, bo w brzuszkach pokaźne ilości lodów, gofrów i zapiekanek Zanim ruszyliśmy do naszego obozowiska to wdrapaliśmy się na latarnię morską w Jarosławcu. Choć ma tylko 33 metry to widok z niej zapiera dech w piersiach a niektórym to nawet zakręciło się w głowie. 

Po kolacji nadrabiamy zaległości w oglądaniu  serialu Obóz Totalnej Porażki, więc dzisiaj trzy odcinki spotkania z bohaterami kreskówki a zaraz po nich śpiewanki.
Tak dotrwaliśmy do końca tego ciekawego acz wyczerpującego dnia. Dobranoc

12 lipca a to już nasz 11 dzień Obozu Totalnej Porażki

Dzisiejszy dzień taki trochę dziwny był.

Rankiem świeci słońce więc po śniadaniu zbieramy się do wyjazdu na wycieczkę.  Nadszedł czas wyjazdu, no to wystartował nasz busik.  Nie sam, ale z nami. Przyjechaliśmy do Leonardii a tu zaczyna kropić deszcz. Po chwili już nie kropi a pada. Za kolejną chwilę leje. Sens naszego pobytu w miejscu, gdzie większość atrakcji jest pod gołym niebem upada. Nawet obsługa zaproponowała nam przyjazd tutaj w innym dogodnym terminie. Tylko, że z tych "dogodnych terminów" to pozostał nam tylko piątek. Chcąc nie chcąc przystajemy na to. Tylko, że na dzisiaj jest jeszcze zaplanowany dzisiaj rejs pirackim statkiem. Rejs w deszczu na otwartym pokładzie do przyjemnych nie należy, podejmujemy kolegialną decyzję, dzwonimy i rezygnujemy z niego. Zabieramy się w tzw. międzyczasie do konsumpcji zabranego z sobą prowiantu. Zerkamy na niebo a tam zaskoczenie - słońce przebija się przez chmury. Ciągła zmiana decyzji świadczy o ciągłości dowodzenia, to taka wojskowa maksyma.  W myśl tej maksymy zmieniamy swoje zamiary i ruszamy do portu w Darłówku, gdzie  czeka na nas statek piracki.  I znowu kolejna niespodzianka. Jeszcze nie wyszliśmy z autokarów a tu znowu leje deszcz. Tym razem nie poddajemy się i czekamy aż przestanie lać. Kilka chwil później słońce znowu przebiło się przez chmury. Wszyscy żwawo opuszczamy busika i maszerujemy do portu. Przed zamustrowaniem się (to żeglarskie powiedzenie na zaokrętowanie się) mamy czas  na wydanie kasiorki  na pobliskich straganach.
Nadszedł czas wyprawy. Statek pod piracką banderą wypływa na szerokie wody spokojnego Bałtyku. Dla niektórych z nas to dobrze, bo choroba morska się nie daje o sobie znać a dla innych to jest za mało adrenaliny. No cóż wszystkim się nie dogodzi. Podczas gdy statek przemierzał kolejne mile, piracki animator ogłosił bitwę na piosenki szantowe. Pierwsza w szranki pojedynku stanęła nasza drużyna z hiciorem "Staruszek jacht". Chwilę po nas zaprezentowały się zuszki dh Agnieszki z piosenką "Zuchowa wiara". Piosenka to mało szantowa, ale zaśpiewali tak ładnie, że burza braw nagrodziła ten występ. Bitwę zakończyli harcerze starrsi dh Wojtka szantą "Bitwa". Uczciwie mówiąc, a nawet pisząc to oni wygrali te starcie. Za rok może role i miejsca na podium się zmienią.
Schodzimy na ląd i przez zwodzony, a właściwie to przez rozsuwany most przechodzimy do Darłówka zachodniego, gdzie znowu mamy czas dla siebie. Część wybrała pobliski salon gier a inni tradycyjnie zatrzymali się przy budkach z goframi i lodami. Ryby kupiła sobie tylko kadra bo dla naszych zuchów i harcerzy  raczej są za drogie.
Ostatnim przedsięwzięciem było spotkanie  z szyprem rybackiego kutra. Od niego dowiedzieliśmy się jak dzisiaj wygląda praca rybaka. Lekko nie jest, bo łajba mała, wygód zero a pracy moc. Tak dotrwaliśmy  do finału naszej wycieczki.
Po powrocie do obozu zaczynamy  typowo harcerskie zajęcia z symboliki krzyża. Perfekcyjnie a za razem ciekawie przedstawiły to Ania oraz Milenka. Teraz to już każdy wie co harcerz nosi na mundurze.  A nosi on np. sprawności. I właśnie jedno z zadań na sprawność "Poliglota" zalicza dh Janek. Przygotował do tego prezentację komputerową. Opowiadał o fladze, jedzeniu, tańcach i zwyczajach kraju gdzie na codzień mieszka. A jest to daleko, bo w południowej Hiszpanii, tuż przy Gibraltarze.
Ostatnie przedsięwzięcie dzisiejszego dnia to świeczkowisko. To tutaj dh Zuzia jest wodzirejem a niejako przy okazji zalicza jedno z zadań na sprawność ....  "Wodzirej".
Noc zapadła nad naszym obozowiskiem, pora spać. Dobranoc.

14 lipca piątek i koniec coraz bliżej .............ooooooo a tutaj relacji z tego dnia brak

15 lipca sobota, koniec obozu. No, prawie koniec.
Od samego rana szybko zwijamy obóz. Tak  naprawdę szybko, bo mamy dwa powody. Po pierwsze apel końcowy odbędzie się w samo południe na terenie naszego obozu. To drugie po pierwsze to konieczność opuszczenia naszego miejsca zaraz po apelu, a nie po kolacji jak było wcześniej planowane. Trzeba, to trzeba, nie m rady na to.

Ruszamy ostro do pracy. Wywozimy plecaki, plecaki i jeszcze raz plecaki dostępnym "Mercedesem".  Pozostał jeszcze sprzęt obowy oraz programowy. O rany, jakby  się rozmnożył.
Lekkie spóźnienie i o 12.30 rozpoczyna się apel końcowy całego szczepu. Są podziękowanie ogłodzenie zwycięzców, wręczenie nagród i na koniec cięcie linki z masztu. To taka nasza tradycja.
Tuż po obiedzie zuszki zaprosiły w gościnę  i to tam spędzamy dzisiejszą ciszę poobiednią.  Zaraz po jej zakończeniu ruszamy na plażę na pożegnanie z morzem. Kilku z nas żegna się na kilka dni bo wracają tu, albo w pobliże.

Po kolacji trochę zabawy w Mafię, końcowe pakowanie, pożegnania w blasku zapłakanych oczek  i ze średnio planowanym opóźnieniem  ruszamy w drogę powrotną.
    Rodzicu! Koniec laby, wasza pociecha nadchodzi :-)

16 lipca niedziela, pozostało tylko rozładować bagaże

Już prawie wschodzi słońce  a my mamy jeszcze 400 km do domu.
Na miejscu przewidujemy tylko krąg i rozpakowanie całego sprzętu.
I tak się własnie stało.
Po zaparkowaniu autokaru pod szkołą rozpakowaliśmy swoje bagaże a końcowym akordem naszego obozu był krag którym komendantka uroczyście zakończyła nasz obóz.
Obóz Totalnej Porażki - The END  
Teraz przed nami kolejne tygodnie wakacji a spotkamy się....  26 sierpnia na Bier sąsiada na łajba i na Muzycznym pożegnaniu lata.